အို မြန်မာပြည်…

အို မြန်မာပြည်…

****************

ARNs_Revolutionary_Art_Program 

တော်လှန်ရေးစာပေအနုပညာကဏ္ဍ(ကဗျာ) 

ဇန်နဝါရီ လေးရက် လေးနာရီနှစ်ဆယ်မိနစ်က

စခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်း ခုထိ မပြီးဆုံးသေးပါလား။

အကုန်လုံး ဖိုးတွမ်တိတွေ ဖြစ်လို့…

လွတ်လပ်ရေးရပြီးလည်း တိုက်နေတဲ့သူတွေက 

တိုက်တုန်း… သေကြကြေကြစစ်ဘေးရှောင်ကြပေါ့။

လွတ်လပ်ရေးဆိုတာကို ငါမယုံကြည်တော့ဘူး။

ဘယ်တုန်းက လွတ်လပ်ခဲ့တာလဲ….

တိုင်းတပါးအောက်က ခဏတာလွတ်လပ်ခဲ့ပေမဲ့…

ခုထိငါတို့ ကိုယ့်လူမျိုးလက်အောက်က

မလွတ်လပ်သေးဘူး…ငါတို့ တိုက်နေရတုန်း…။

တိုင်းတပါးသားထက် ကိုယ့်လူမျိုးက လက်စောင်းထက်တော့… 

ဒီနေ့ထိ ပစ်ကြခတ်ကြ..။

ယုံကြည်ရာအတွက် လုပ်ကြပေါ့။

ဓမ္မကသာ နိုင်မှာပါတဲ့…ဓမ္မဆိုတာ မလာခင်

အဓမ္မတွေက များလှသားပဲ…။

စစ်တပ်က တိုင်းပြည်ကို အနိုင်ကျင့်တော့

ငါတို့ဘက်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ဘူး…။

လောကပါလတရားဆိုတာ ဆိတ်သုန်းနေပြီလား…

စာသင်ကျောင်းပါမချန်..လေယာဉ်နဲ့ပစ်တော့

ကလေးငယ်တွေ သေရကြေရ…။

စိတ်မကောင်းယုံကလွဲပြီး မတတ်နိုင်ခဲ့ဘူး။

မခံချင်စိတ်တွေက တွန်းလှန်ဖို့ဖြစ်လာတယ်

ငါသေသွားရင် ငါ့သားတော်လှန်လိမ့်မယ်။

ဒီမြေမှာ ဒီမိစ္ဆာတွေ အမြစ်မပြတ်သ၍

ဒီနိုင်ငံကြီးက ဖိုးတွမ်တိနေအုံးမှာပဲ….။

ဘုန်းတေဇာမင်း