ချဲသမားစကား အငှားပြောရရင် …

 ချဲသမားစကား အငှားပြောရရင် …

*******************************

Photo Credit

ချဲသမားစကား အငှားပြောရရင် …

ဓါတ်ဆီဆိုင်တွေမှာ ဆီရဖို့အရေး တန်းစီနေရတယ်ဆိုတဲ့ သတင်းတွေဖတ်ရတော့ မောင်နွေဦးတို့ မိဖတွေပြောပြတဲ့ မဆလ ခေတ်နှောင်းပိုင်းက စောက်ကျိုးနည်း ကမောက်ကမတွေအကြောင်း သတိရမိတယ်။ အဲသည်ခေတ်ကာလက ရှားလိုက်တဲ့ပုံများ ဆပ်ပြာလေးတောင် လူလိုသူလို မတိုက်ရဘူးတဲ့။ LUX ဆပ်ပြာဆိုတဲ့ ဆပ်ပြာမွှေးက ၁၉၈၅ ခုနှစ်လောက်ကမှ ယိုးဒယားမှောင်ခို ကျေးဇူးကြောင့် သုံးရတာဆိုပဲ။ ဒါကလည်း အဖေတို့ အမေတို့လို အာတကေ မရတဲ့ ရုံးဝန်ထမ်းတွေ ဘယ်သုံးဖူးပါ့မလဲ။ အဲတော့ ကုန်သွယ်ရေးက ထုတ်တဲ့  “မွေး” နဲ့ “ကာဘော်လစ်ဆပ်ပြာ“ ဆိုတာကို သုံးရတယ်။ ရံဖန်ရံခါ သမဆိုင်က ထုတ်ပေးတဲ့ “ရွှေဝါ” နဲ့ “သပြေညို” ကိုလျှော်ဖွတ်ဖို့ သုံးရတယ်။ ဆပ်ပြာမှုန့်ကတော့ “သက်သာ” ပေါ့လေ။ အံမယ် ... ဒါတွေကလည်း လိုချင်တိုင်း ဝယ်လို့ရတယ် ထင်သလား။ ပါတီ ကောင်စီဆိုတဲ့ အာဏာပိုင် ရေပေါ်ဆီလောက်သာ သမဆိုင်တွေ၊ ကုန်သွယ်ရေးဆိုင်တွေကနေ ဝယ်လို့ရတာ။ တခါတလေ လူကြားလို့ကောင်းအောင် ခွဲတမ်းချပေးတာတော့ ရှိတာပေါ့။ ဒါကလည်း ဆယ်ခါရံ တခါ။  ပေါပေါလောလော ဝယ်လို့ရတဲ့ ဆပ်ပြာကတော့ “ဆင်ချေးတုံး ဆပ်ပြာ”။ ဒါက ပုဂ္ဂလိက ဆပ်ပြာ။ အရောင်ကို အနက်ရောင် ဆိုးလိုက်တာ။ အဲဒီ သမဆိုင်တို့၊  ပြည်သူကုန်တိုက်တို့၊ ကုန်သွယ်ရေးအရောင်းဆိုင်တို့ကနေ ရောင်းပေးတဲ့ ကုန်ပစ္စည်း ခွဲတမ်းတွေကို လူတွေက တန်းစီတိုးတယ်။ ပစ္စည်းကောက်တဲ့သူတွေဆီ အမြတ််လေး မစို့မပို့နဲ့ ပြန်ရောင်းကြတယ်။ ရောဘတ်အိုဝင်သာ တွေ့လို့ကတော့ အဲ့နားတင် တိုင်နဲ့ ခေါင်းနဲ့ ဆောင့်သေလို့ရတယ်။ 

အဲဒီခေတ်က မီးဖွားပြီးခါစ ကလေးအမေတို့ရဲ့ ဒုက္ခလည်း မသေးပေဘူး။ ပိုင်ရာဆိုင်ရာ မရှိလို့ကတော့ အနှီးလေးတထည်ရဖို့ ဆယ်အိမ်ခေါင်းကနေ ရပ်ကွက်ဥက္ကဌအထိ အဆင့်ဆင့်ထောက်ခံစာယူပြီးမှ သမဆိုင်မှာ လျှောက်ကြရတာ။ နို့်မထွက်တဲ့ ကလေးအမေများဆို အပြင်မှာ နို့မှုန့်ကလည်း မဝယ်နိုင်၊ သမဆိုင်ကလည်း ခွဲတမ်းကမရဆိုတော့ နို့ထွက်များတဲ့ တခြားမိခင်တွေဆီက လပေးနဲ့ ကလေးနို့တိုက််ရတာမျိုးတောင် ရှိကြတာ။ သမဆိုင်က ခွဲတမ်းရမယ်ဆိုတောင် နို့မှုန့်အရေအတွက်နဲ့ ကလေးအမေအား မမျှတဲ့အခါများတော့ သမစာရေးမဆီမှာ နို့ထွက် လူတွေ့စစ်ဆေးခြင်းဆိုတာမျိုး လုပ်ရသေးတာ။ အဲဒါက အင်တာဗျူးတဲ့ အချိန်ရောက်ရင် သမစာရေးမက သမဆိုင် ချောင်ထဲခေါ်သွားပြီး ကလေးအမေက နို့လှန်… နို့ထွက်မထွက် လက်တွေ့ ညှစ်ပြရတာမျိုး။ သမအရောင်းစာရေးမတွေများ ဘဝင်လေဟပ်ချက်က အရပ်ထဲ ပြောစမှတ်ကို ဖြစ်လို့။ မျက်နှာကြောတင်းတဲ့ မိန်းကလေးတွေဆို ကာလသားတွေက “မျက်နှာပေးကိုက သမဝါယမဆိုင်က စာရေးမ ကျနေတာကပဲ” လို့ စကြနောက်ကြသတဲ့။ 

သည်လိုနဲ့ မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ပါတီဆိုတဲ့ မြန်မာ့နည်းမြန်မာဟန် ဆိုရှယ်လစ်ခေတ်ကြီးမှာ ပြည်သူတွေ အစားဆင်းရဲ၊ အနေဆင်းရဲခဲ့ရတယ်။ “ဆိုရှယ်လစ်စီးပွါးရေးစနစ်” မှာ တောက်လျှောက်ကြွေးကြော်ခဲ့တာကတော့ “နိုင်ငံခြားငွေ ချွေတာရေး” ပဲ။ အဲသည် နိုင်ငံခြားငွေချွေတာရေးဆိုတဲ့အောက်မှာ “ပါတီ၊ ကောင်စီ” ဆိုတဲ့ အခွင့်ထူးခံလူတန်းစားရယ်၊ “အဖိနှိပ်ခံ လူထု” ရယ်ဆိုပြီး လူတန်းစားနှစ်ရပ်သာ ထီးထီးကြီး ပေါ်လာခဲ့တယ်။  

မဆလခေတ်က ပြည်သူ့ဒုက္ခကို မကြုံဘူးတာလား၊ မကြားဘူးတာလားမသိ… ဇော်မဲလုံး သတင်းစာရှင်းလင်းပွဲမှာ သမစာရေးမမျက်နှာပေးနဲ့ သတင်းထောက်ဆိုတဲ့ အဟွာမက သွားလေသူ ဦးနေဝင်းကို အမွှန်းတွေ တင်လို့။ စောက်ကျိုးနည်း သူ့ပထွေးက သမလူကြီးများ လုပ်ခဲ့တာလား မသိ။ ကြုံတုန်း သတင်းစာရှင်းလင်းပွဲဆိုတာကြီးကို မောင်နွေဦး စိတ်ထဲတော့ ဇော်မဲလုံးတယောက် ဩဝါဒခံယူရတဲ့ပွဲလို့ပဲ မြင်မိတယ်။ ဗိုလ်ချုပ်… ဗိုလ်ချုပ်… ခေါ်လိုက်တဲ့ ဗိုလ်ချုပ်၊ ပြီးရင် သတင်းထောက် ဆိုသူတွေကပဲ ဗိုလ်ချုပ်… အကြံပေးချင်ပါတယ်… ဒီလိုဖြစ်သင့်ပါတယ်တဲ့။ ဇော်မဲလုံးတို့ ခေတ်ကျမှပဲ “နိုင်ငံတော် ငမျောက်ငခြောက် အကြံပေး” တွေ ပေါလတ်တာ…ပေါလတ်တာဆွာ။ တကယ်ဆိုရင် သူတို့ဓာတ်ပုံတွေ မှန်ဘောင်သွင်းပြီး ဗိုလ်မဲလုံးက ညအိပ်ခါနီးတိုင်း ပူဇော်သင့်တာ။ ဆရာကျေးဇူး မမေ့ကောင်းဘူး မောင်မဲလုံး။ 

မအောင်မြင်ခဲ့တဲ့ မဆလခေတ်က နိုင်ငံခြားငွေ ချွေတာရေး ပေါ်လစီကို ခု ကြင်စိုးတို့ ကျင့်သုံးနေတယ်။ ခုကတည်းက စက်သုံးဆီ အလုံအလောက် သွင်းမရတဲ့ ပြသနာ၊ စားအုန်းဆီ ရှားပါးတဲ့ ပြသနာကစလို့ မြန်မာ့စီးပွားရေးဟာ ရေမျောကမ်းတင် ဖြစ်လာပါပြီ။ အခြေခံလိုအပ်တဲ့ လောင်စာဆီ၊ စားသုံးဆီတောင် လုံလုံလောက်လောက် တင်သွင်းလို့ မရမှတော့ ကျန်တဲ့ လူသုံးကုန်ပစ္စည်းတွေ ဆိုတာကတော့ ရှားသထက် ရှားလာဦးမှာပဲ။ ဆေးဝါးနဲ့ ဆေးဝါးပစ္စည်းတွေက အရင်က လိုင်စင်မလိုတဲ့ ကင်းလွတ်ကုန်။ အရင်က ပျိုမေတို့ ဘာညာလာရင် ခံရတဲ့ အဟွာတွေက လိုင်စင်မလို ကင်းလွတ်ကုန်တွေဖြစ်ပေမဲ့ ခုကျတော့ လိုင်စင်နဲ့မှ ဆိုပြီး၊ လိုင်စင် ချမပေးဘူး ဆိုတော့ကာ … 

ယူတို့လည်း ခါးတောက်ကျိုက်နေဖို့သာ ပြင်ထားပေရော့။ 

ခါးတောင်းမကျိုက်ချင်ဘူးဆိုရင်…

ဆင်ချေးတုံးဆပ်ပြာ မသုံးချင်ဘူးဆိုရင်…

မိခင်လောင်းလျာတွေ နို့လှန်ပြီး အစစ်မခံချင်ဘူး ဆိုရင်…

လှူစရာရှိတာ နောက်မတွန့်ပဲ လှူကြပါ။

“ပိုင်လို့ကတော့ အိမ်တိုင်ပါ ချွတ်ထိုးပလိုက်မယ်” ဆိုတဲ့ ချဲသမားစကား အငှားသုံးပြီး ပြောလိုက်ချင်ပါတယ်။ 

…..

…..

…..

“အိမ်တိုင်ပါ ချွတ်လှူလိုက်တော့”

မောင်နွေဦး ( ဥတ္တရမဲဇာ)

ARNs 

Satire